تأثیر ماساژ بر سلامتی

ماساژ چگونه می تواند موجب سلامتی ما شود؟

تأثير ماساژ بر کاهش چربی بدن برای ماساژ تأثيرات زیادی فرض شده است؛ هر چند متأسفانه بسیاری از تأثیرات به طور علمی به اثبات نرسیده است. در این جا هدف ما این است که آن دسته تأثیراتی را که از راه های علمی به اثبات رسیده است، مورد بحث قرار دهیم، عموم مردم معتقدند که ماساژ می تواند باعث کاهش بافت و حجم چربی بدن شود.تاثیر ماساژ بر سلامتی چقد می تواند باشد.

شاید زمانی که ماساژ درمانی عمومیت بیشتری پیدا کند، این عقیده نیز تغییر یابد و به واقعیت نزدیکتر شود، چربی به صورت تری گلیسرید و به شکل مایع ذخیره می شود و به صورت گلبول هایی در سلولهای خود در می آید و از طریق فعالیت آنزیم ها به جریان خون وارد می شود تا به نیازهای انرژی پاسخ دهد. دستکاری غیر فعال و مکانیکی مناطق ذخيره شده نمی تواند بر روی تعداد سلولهای آنان تأثیرگذار باشد، سلولهای چربی در کنار یکدیگر و به صورت بخشهای مجزا در می آیند و غلاف فیبروس آنها را می پوشاند.

هریک از این بخش ها جریان خون مربوط به خود را دارد. اگر تعادل مایعات در این بافت تغییر یابد و بافت کلاژن سخت شود، بافت، زیر جلدي انعطاف خود را از دست می دهد و ویژگی های دیگری به خود می گیرد، دستکاری این ناحیه باعث تغییر در مایعات این بافت شده، حرکت پذیری را در این بافت سخت شده بیشتر می کنند. اما این کار باعث کاهش میزان چربی نمی شود. بنابراین، افراد باید این عقیده را فراموش کنند که ماساژ می تواند جانشین رژیم غذایی با ورزش برای کاهش وزن باشد.

تأثير ماساژ بر گردش خون

فشار ناشی از ماساژ به خودی خود باعث افزایش فشار در بافت ها می شود و اختلاف فشار بین فضای بافت و عروقی را ایجاد می کند. با حرکت دست ها، فشار افزایش یافته حرکت می کند و از یک منطقه به مناطق دیگر می رود، بنابراین، مایع به طور مداوم از بافت ها به عروق و از عروق به بافت ها حرکت می کند؛ یعنی از ناحیه ای با فشار بالا به ناحیه ای با فشار پایین در مسیری دو طرفه حرکت می کند.

اگر فشار تنها در فضای بافتی و نه در عروق – ایجاد شود، مایعات از بافت به عروق حرکت خواهند کرد. اندکی فشار بیشتر باعث افزایش فشار در عروق می شود؛ به طوری که تمایلی برای مایعات ایجاد می شود که با خروج از عروق، به طرف فضای بافتی – جایی که فشار پایین تر – است حرکت کند. اگر عروق تحت فشار قرار بگیرند و این فشار در طول آنها حرکت کند، مانند زمانی که ماساژ افلوراژ داده می شود، مایع نیز در سلول عروق و به سمت بالاتر حرکت می کند و قسمت های

پشت دست سریعا  پر می شود.ایناثر  پر شدن مجدد یا مکش می تواند مایع را به سمت قلب با فشار پر عمل با ایجاد مكش در وریدها، به دریچه های رگ ها برای جلوگیری از برگشت خون به عقب می کند. همچنین، دستكاری بافته ا با یک فشار مناسب باعث کشش فبلامان ها می شود که به عروق لنفاوی متصل هستند و به مقادیر بیشتری از پروتئین های پلاسما اجازه می دهد که از فضای بافت ها حرکت کنند، بنابراین، فشار اسمزی طبیعی در مایعات خارج سلولی ایجاد می شود.

تأثیر ماساژ بر عضله

تاثیر ماساژ  بر روی گردش خون می تواند کوفتگی عضلانی را کاهش دهد و از بروز آسیب در عضلاتی که دچار کوفتگی شده اند، جلوگیری کند. تأثیر بیشتر ماساژ روی عضله را می توان با تاثیر بر روی توان و عملکرد عضله تقسیم کرد.

توان عضله نشان می دهد که عضلات اسکلتی در وضعیت انقباض خفیف قرار دارد. این تون را تعامل پیچیده بین تحریکان ایجاد شده توسط دوک های عضلانی حفظ می کند (گیرنده هایی که به کشش حساس هستند) و اندام گلژی که در تاندون ها قرار دارد. از انقباض آن جلوگیری می کند. شاخ قدامی نرون ها در نخاع این تحريك ها را دریافت می کند. فعالیت این سلول های نخاعی از طریق فعالیت مغز تنظیم می شود.

زمانی که عملکرد دستگاه عصب مرکزی ۱CNS طبیعی است، عوامل مختلفی بر روی تون عضلانی تأثیر می گذارد. با این که پیرامون این مسئله تحقیق درستی صورت نگرفته است، اما در واکنش به صدمات (به عنوان مثال، نزدیک به استخوانی که به تازگی شکسته است) اسپاسم موضعی برای افزایش تنش عضلانی در اطراف ترایگوپوینت ها میوفاسیال ایجاد می شود.

به نظر می رسد که اسپاسم در واکنش به درد ایجاد می شود که به منظور جلوگیری از حرکات و صدمات بیشتر است به هر حال، علت آن هنوز ناشناخته مانده است.

بنابراین، اسپاسم به خودی خود به یک مشكل مبدل شده، درد بیشتر را ایجاد می کند. در نهایت، جایی که اسپاسم در آن ایجاد شده است، علائمی را از خود نشان می دهد. تغییرات ایجاد شده در عضلات باعث فشار بر روی عروق خونی تغذیه کننده عضله شده و در نتيجه عدم چسبندگی و کوتاهی تارهای عضله ایجاد می شود، ماساژ به عنوان روشی برای جلوگیری از بروز این چرخه شناخته شده است.

گفته می شود که ماساژ تون عضلاتی که گرفته با اسپاسم هستند و نیز كوفتگی و گرفتگی عضلانی که به علت تمرین زیاد دچار آن شده اند، کاهش می دهد. همچنین، ماساژ می تواند عضله را برای تمرین آماده کند و تنش زیاد عضله را در عضلات اسپاسمی کاهش دهد.

تأثیر ماساژ روی درد و احساس بسیاری از تأثیراتی که درباره ماساژ گفتیم، در کاهش درد دخالت دارند و قبلا در ارتباط با گرفتگی عضلات مورد بحث قرار گرفته اند. ماساژ می تواند به عنوان عامل اولیه، درد را کاهش دهد یا به عنوان عامل ثانويه عواملی را که باعث درد می شود، از بین ببرد، ثابت شده که ماساژ در کاهش درد در وضعیت های مختلف دخالت دارد.

ماساژ و فیزیوتراپی غیراختصاصی باعث کاهش درد تراکوتومی می شود، ماساژ موجب کشش در بافت می شود. یک پوشش شبکه ای افقی بافت را پوشانده است که کشش آرام این عروق موجب تحریک سمپاتیک کنترل کننده این گیرنده ها می شود این گیرنده ها با دستکاری تغییر شکل و تغییر وضعیت می دهند و بر روی حساسیت گیرنده های تأثیری دوگانه می گذارند و با پایین آوردن حساسيت آنها، درد و گرفتگی را کاهش می دهند.

اگر شروع درد در عضله بیشتر به علت تورم بافت همبند باشد تا در نتیجه عوامل متابولیکی، همان طوری که قبلا گفته شد، اثر پخش کننده ماساژ در اطراف مایعات احاطه کننده آن، باعث برداشتن عوامل تورم شده، تورم را سریعتر کاهش می دهد.

تأثیر ماساژ روی بافت همبند

در اینجا ضروری است تأثیر مستقیم مکانیکی ماساژ را روی بافتهای غیر انقباضی یا عروقی بررسی کنیم. اساس بافت همبند را تارهای کلاژن تشکیل می دهد که توسط پل های عرضی فیبری در کنار یکدیگر قرار گرفته اند، بر اثر بروز آسیب در جریان بیماری، تورم باعث افزایش نفوذپذیری عروقی شده، به مایع به شکل آدم اجازه می دهد که به داخل بافت کشیده شود، این ادم حاوی پروتئین های پلاسما – مخصوصأ فیبرینوژن حاصل ترشح فیبرین – است و باعث سخت شدن باقت می شود.

بنابراین، در بافت حالت چسبندگی ایجاد می شود و فیبرها را به صورت دسته هایی در کنار یکدیگر به هم می چسباند. این چسبندگی حرکت پلهای عرضی را بین یک جفت از فیبرها کمتر می کند و مانع سر خوردن طبیعی فیبرها روی یکدیگر می شود ثابت شده است که ماساژ قادر است بافتها کوتاه یا سخت و چسبانده را کشش بدهد؛ حرکت بافتها را در پلهای عرضی سخت شده، یعنی بین فیبرها و جایی که به یکدیگر چسبیده اند، بیشتر کند و باعث کشش این ارتباطات شده، به بافت اجازه دهد که بازتر و طویلتر شوند، این امر باعث افزایش انعطاف پذیری بافت می شود.

در بافت ها چه رخ می دهد؟

فستین تأثیری که در پوست ایجاد می شود، زمانی است که دست آن را لمس می کند ما از باز و کارهای لمس چیزهای زیادی نمی دانیم، اما این که چگونه پدیده جسمانی لمس بر روی خلق و خوی، هیجانات و محرکهای رفتاری اثر می گذارد، چندان روشن نیست. باید بتوانیم کنشهایی را که ممکن است در نتیجه این تماس رخ دهد، پیش بینی کنیم. حس لامسه از اولین حس هایی است که تکامل می یابد. در هفته ششم پس از بارداری، در دوره ایمبریونیک، جنین به تماس تنش نشان می دهد. احتمالا تحریک پوستی در دوره های بحرانی تکامل جنین انسان باعث توسعه

ارگانیک های طبیعی و رشد رفتاری آن می شود. پس از تقریبا سه ماهگی نوزاد شروع به استفاده از حس لامسه خود برای یادگیری آنی محیط می کند، محرومیت از این فرآیند یادگیری، بر روی یادگیری و واکنش های اجتماعی او در آینده تأثیرگذار خواهد بود.

لایه های بافت

در طی ماساژ شديد، هنگامی که پوست سرخ می شود، تغييرات عینی را می توان مشاهده کرد. میزان این تغییرات بستگی به واکنش پوست دارد و در هر نوع پوست متفاوت است که علت آزاد شدن هیستامین، هپارین و هیالوریک اسید از سلولهای پایه است. سلولهای پایه در بافت همبند وجود دارد و حاوی هیستامین، هپارین و هیالوریک اسید است. دقیقا روشن نیست که چرا تحریک مکانیکی آن باعث باز شدن عروق می شود و هدف آن چیست.

به هر حال، این تحریک با افزایش نفوذپذیری مویرگ ها همراه است و احتمالأ مایع بافت از این مویرگها رها شده و سبب سرخ به نظر رسیدن بافت می شود، همچنین، باعث برطرف شدن حساسیت شده، محافظت کننده شیمیایی را از طریق رگ های خونی به این منطقه انتقال می دهد. این سرخی را مالش دست روی سطح پوست تشدید می کند؛ مخصوصا اگر مالش با سرعت انجام گیرد.

سرخی پوست را می توان با انجام آهسته تر ماساژ و استفاده از روغن کاهش داد. زمانی که دست روی سطح پوست گذاشته می شود؛ گرما را می توان میان دو سطح احساس کرد. اگر دستها به طور ثابت روی پوست نگه داشته شود، این گرما و حرارت افزایش خواهد یافت. مالش روی سطح پوست باعث اصطحکاک شده گرما را بیشتر می کند، با اندکی افزایش، لایه های بافت همراه با دست ها حرکت می کنند.

مالش آرام و خیلی سطحی باعث حرکت اپی درمیس می شود. اگر بین دست های درمانگر و پوست بیمار اصطکاک ایجاد شود، اپی درمیس با حرکت دست های درمانگر حرکت کرده، اندکی کشیده می شود. چون این لایه بسیار نازک است، در مدیس، همزمان به واسطه کشش و اصطکاک میان در میس و اپی درمیس حرکت می کند. این کشش به خاطر چسبندگی طبیعی موجود بین این لایه هاست وارد آوردن فشار بیشتر (توجه داشته باشید که هنوز هم ماساژ خیلی سبک انجام می شود) با اصطکاک و مقداری کشش روی درمیس و بافت زیر جلدی تاثیر می گذارد.

زمانی که این کشش به حد نهایی برسد، و تمام لايه ها کشیده شود، مقاومت با تنش پدید می آید. در این هنگام، می توان احساس نهایی را از این حرکت به دست آورد. اگر دست ها به حرکت خود ادامه دهند تا بر روی بقاء مقاومت ایجاد شده فشار وارد کنند، این ماساژ عمقی شده، بر روی بافت های پایین تر نیز تأثیر می گذارد. ما متوجه شده ایم که ماساژ باعث انتقال و تداخل انرژی میان بیمار و درمانگر می شود و این تماس باعث آرامش، برقراری ارتباط و احساس خوب بودن می شود و همچنین بافت ها را در لایه های زیرین حرکت می دهد.